КОСТА ЦИПУШЕВ, "СПОМЕНИ", 1942 год., стр. 25.
„Во тоа време (1902) неочекувано во Софија стаса мојата љубена Екатерина, сестрата на Тодор, која до тогаш беше учителка во Скопје. Гоце Делчев пред мене се научил за нејзиного доаѓање и почна да ме закачува ... Кога таа дојде, Гоце ме погледна длабоко во очите и ме праша дали не сакам да започнам поспокоен семеен живот, се разбира без да се отуѓувам од делото? Јас му одговорив дека "ждрепката е фрлена" ... Потоа тој се обрати кон Катерина и ја праша, дали е подготвена да го следи тешкиот пат на револуционерот, на што таа тврдо одговори: "Јас сум Бугарка од Македонија и треба да го дадам својот прилог за ослободителното дело".
Гоце се разбранува многу, скокна на нозе и ни рече: "Од сега натаму Вие сте свршеници".