„Климент, како ги земал со себе си Наум и Ангелариј, се опатиле кон патот, кој водел кон Дунав... Тие копнееле за Бугарија, си мислеле и се надевале, дека Бугарија е готова да им даде спокојство... Стигнале во Белград - 701 најпрочуен град од крајдунавските градови - и се јавиле при боритарканот, кој тогаш го пазел. Тие му разкажали се кое се случило со нив, така како тој сакал да го дознае. А како го научил тоа и разбрал, дека тие се велики и близки на Бога мажи, решил, дека треба да ги испрати туѓинците при кнез Борис, чиито воен наместник тој бил, зошто знаел, дека Борис е жеден за такви мажи...
Кога пристигнале при Борис, тие биле примени со почит и како треба да бидат примени почитувани во секој однос и уважувани мажи..."
КАМЕНЕН СТОЛБ ВО СЕЛО БАЛШИ (ДЕНЕШНА АЛБАНИЈА)
"...Се покрсти кнезот на Бугарија Борис, преименуван Михаил, заедно со дадениот му од Бога народ, во година 866".
Авторот на "Кратко житие на Климент Охридски" /почетокот на XIII век/ Димитриј Хоматиан опишува, дека таквите надписи во чест на Борис-Михаил се поставени од Климент Охридски