„Климент, како ги земал со себе си Наум и Ангелариј, се опатиле кон патот, кој водел кон Дунав... Тие копнееле за Бугарија, си мислеле и се надевале, дека Бугарија е готова да им даде спокојство... Стигнале во Белград - 701 најпрочуен град од крајдунавските градови - и се јавиле при боритарканот, кој тогаш го пазел. Тие му разкажали се кое се случило со нив, така како тој сакал да го дознае. А како го научил тоа и разбрал, дека тие се велики и близки на Бога мажи, решил, дека треба да ги испрати туѓинците при кнез Борис, чиито воен наместник тој бил, зошто знаел, дека Борис е жеден за такви мажи...
Кога пристигнале при Борис, тие биле примени со почит и како треба да бидат примени почитувани во секој однос и уважувани мажи..."
КАМЕНЕН СТОЛБ ВО СЕЛО БАЛШИ (ДЕНЕШНА АЛБАНИЈА)
"...Се покрсти кнезот на Бугарија Борис, преименуван Михаил, заедно со дадениот му од Бога народ, во година 866".
![]()
Авторот на "Кратко житие на Климент Охридски" /почетокот на XIII век/ Димитриј Хоматиан опишува, дека таквите надписи во чест на Борис-Михаил се поставени од Климент Охридски